Chwila wiary w człowieka

Chwila wiary w człowieka, wartości, sens.

Idea staje się uczuciem, słowo ciałem się staje.

Ciało staje się rozmową ze sobą samym, z Bogiem, z człowiekiem.
W takiej właśnie kolejności.

Człowiek... Ja w innej formie.

Gdy otworzymy formę, w środku znajdujemy wspólnotę.
Te same okruchy dobra i zła, piękna i brzydoty,
tęsknot i zranień, pełni i braku, miłości i lęku,
instynktu życia i odblasku transcendencji...

Człowiek... Ja w innej formie.

Kreacja, która tworzy siebie. I mnie przy okazji.

Sobie i mnie zadaje pytanie o (s)tworzenie.

Bez ciebie (drugi człowieku) nie wiedziałbym, kim jestem.

Dziękuję za niezliczone lustra i punkty odniesienia.

Staję się w każdym spotkaniu.

Tworzę, byś mnie zobaczył.

Tworzę, bo mnie widzisz.

Tworzę, by zobaczyć siebie.

Tworzę swoje życie. I twoje przy okazji.

Tak, każdy z nas jest artystą.
Nawet turpista w dresie pod budką z piwem, kopiąc bezpańskiego psa.

Mogę nie lubić takiej sztuki. Ale i tak ktoś ją będzie tworzył.

Każdy z nas ma wolność tworzenia.

Wolność smutku i radości.

Dziś wybieram radość. Bawię się kolorem.