Chwila wiary w człowieka, wartości, sens.
Idea staje się uczuciem, słowo ciałem się staje.
Ciało staje się rozmową ze sobą samym, z Bogiem, z człowiekiem.
W takiej właśnie kolejności.
Człowiek... Ja w innej formie.
Gdy otworzymy formę, w środku znajdujemy wspólnotę.
Te same okruchy
dobra i zła, piękna i brzydoty,
tęsknot i zranień, pełni i braku,
miłości i lęku,
instynktu życia i odblasku transcendencji...
Człowiek... Ja w innej formie.
Kreacja, która tworzy siebie. I mnie przy okazji.
Sobie i mnie zadaje pytanie o (s)tworzenie.
Bez ciebie (drugi człowieku) nie wiedziałbym, kim jestem.
Dziękuję za niezliczone lustra i punkty odniesienia.
Staję się w każdym spotkaniu.
Tworzę, byś mnie zobaczył.
Tworzę, bo mnie widzisz.
Tworzę, by zobaczyć siebie.
Tworzę swoje życie. I twoje przy okazji.
Tak, każdy z nas jest artystą.
Nawet turpista w dresie pod budką z piwem, kopiąc bezpańskiego psa.
Mogę nie lubić takiej sztuki. Ale i tak ktoś ją będzie tworzył.
Każdy z nas ma wolność tworzenia.
Wolność smutku i radości.
Dziś wybieram radość. Bawię się kolorem.
