***

Za chwilę świat zniknie. 

Przed chwilą jeszcze ten brak słów. 

W tej chwili ... 

Ach, zagapiłam się! Minęła. 

Kiedy jest teraz? 

Skoro i słowo i świat i przeczucie innej chwili? 

Jeśli wierzę w tu i teraz... - jestem wyznawcą iluzji?

Jeśli jestem...

 

 

 

déjà vu ...

 

déjà entendu...  déjà éprouvé...  déjà fait...  déjà pensé...   déjà raconté...   déjà senti...    

 

déjà su...  déjà connu...  déjà dit...  déjà goûté...  déjà lu...  déjà parlé...   

 

déjà rêvé...  déjà visité...  déjà trouvé...  déjà vécu...  déjà voulu...   

 

déjà arrivé...    déjà contado ...

MAGICZNA CHWILA W LUBLINIE

Magiczna chwila w Lublinie.
Ciekawość, bliskość, zdziwienie.
Dusza i umysł, dwa ciała.
Iluzja z prawdą się splata.
Serce jak kroki przed siebie
We mgle pomiędzy tęczami.
Myśli jak drony na niebie.
Zajęte obserwowaniem.
Niebo zasnute historią
Nie o mnie i nie o tobie.
Grzeję się słońcem i tobą.
Dłonie w tęsknoty splecione.

W otwartej bramie z błękitu
Czechowicz dziś nas przywitał.
Na zawsze chwila przeminień.
Magiczna chwila w Lublinie.

A kiedy nie wiem

A kiedy nie wiem
staję wtedy naga
przed sobą
i mogę ubrać się
w twarz, gębę, maskę
lub zobaczyć, że
nagość
jest kolejną iluzją
niedoskonałym ubraniem
dla
nie wiem

KOBIETA W LUSTRZE

Przed snem...
Przed dniem...
Przed nowym końcem i początkiem...
Przypominam sobie siebie
A, to Ty...
A, to Ja...
Już prawie pamiętam...
Że jestem w moim życiu
Pomiędzy kartkami w kalendarzu
A, tak...
Spotkałyśmy się kiedyś...
Choć nie znamy się z widzenia

JEDNOZWIELOKROTNIENIE

fot. Jacek Woźny

Jestem podwójna

i zwielokrotniona w porywach

uczuć

wolnych elektronów

przyłączających się do każdego

niekompletnego ludzkiego atomu

Klękam

przed ołtarzem

i staję się Jednym

znikam

w Miłości

A kiedy budzę się

w środku nocy

pomiędzy

czasem a świadomością

materią a nieskończonością

tęsknotą a spełnieniem

słyszę bicie Twego Serca

we mnie

I znowu jestem podwójna

i zwielokrotniona

w porywach myśli

nim zasnę

w Tobie

ZMĘCZONA

Zraniona

Przygięta przez wichurę

Na jednej nodze

Podparta kosturem

Wciąż stoję

Obracam twarz do słońca

Do deszczu

Wyciągam uschnięte ramiona

Po kroplę

Czułości

Nim usnę

Zmęczona

Przez

fot. Jacek Woźny