Od pierwszego oddechu znajdujemy się w obecności innych i podobnych.
Spotykamy się. Wchodzimy nawzajem we fragmenty życia.
Obwąchujemy lub dotykamy.
Smakujemy lub obserwujemy.
Naśladujemy lub kreujemy.
Kłaniamy się lub usztywniamy w dystansie.
Na rzut oka lub kamieniem.
Wyjmujemy z ust sobie tylko znane znaczenia.
Szczęśliwie wspólne lub tragicznie obce.
Wpadamy na ułamek lub zostajemy pełni nadziei.
Razem lub osobno. Jednocześnie.
Z uczuciem lub zadaniem.
Czasem z misją. Niemożliwą.
I zawsze trwającą tyle samo: do ostatniego oddechu.
We własnej obecności.
Innej od i podobnej do tylu innych.
