*   *   *

Udaję, że jestem

Tak wypada za życia

Bo śnimy ważność 

Bycia

ZOMBI XXI

Opadłam z wyobraźni

Perfidnie wybebeszona

Niedostrzegalnie

Oddycham wydmuszką

Zombi XXI wieku

Po mnie

Z miliona słów
zostanie po mnie
to jedno
które wypowiesz

Z miliona istnień
zostanie
ta jedna
świadomość

DRZEWO

Maluję
w głowie
z zamkniętymi oczami
żeby widzieć

Ubieram plamy
kształty w kolory
kolory w znaczenia
zakryte grubą fakturą

Bo forma jest bezpieczna
Bo nagość jest rozpaczliwym aktem
samobójstwem na pokaz

Drzewo ubrane
w liście
owoce
ptaki
wiewiórki
się maluje
z oczami otwartymi na życie

*   *   *

Mój gest
Magazyn energii

Termicznej czy kinetycznej - pyta mój syn

Mój syn
Magazyn miłości
Tak fascynująco odmienny
Do codziennego odkrywania

Jego gestu
Transcendencji

Z  RUMIEGO

Robiąc, co każą - stałam się ślepcem.
Idąc, gdzie wskażą - zgubiłam ścieżkę.
Więc nie pobiegłam na ich wołanie.
Straciłam wszystko. Zostałam sama.
Gdy już nikogo - i mnie nie było - znalazłam wszystko.
Siebie.
Każdego.

Wdzięczność za wiosnę.  

Tęsknota za czułością i delikatnością kwiatów.

Marzenie  jak ciepłe nieprzebudzenie.

Mogę się przytulić do siebie

zamiast.